কবিতা-৮ (দুখবোধৰ যন্ত্রণাত)

আপোনাক কেতিয়াবা

এটা অজান দুখে

গোপনে হিয়াত

খুন্দা মাৰেনে ?

ওলাইনে ধাৰাসাৰে

জিৰ জিৰ নিগৰি

এসোঁতা - তপত লোতক

দুখতো

সুখতো।

বুকু ভাঙি ওলাই আহেনে

হিয়ালি জিয়ালি

আপোনাৰ আজন্ম

জীৱনৰ দুখ।

দুখৰ ভৰত

সপোনতো কেতিয়াবা 

উচপ খাই

আপুনি উচুপি উঠেনে ?

কি সেই অজান দুখ

সদায়েযে খেদি খেদি ফুৰে ।

গোপনে হিয়াত খুন্দা মাৰে ।

(  কবিতাটো ইতিমধ্যে   " শিপা " আলোচনীত প্রকাশ পাইছে । )