সন্ত বিনোৱাজীৰ দৃষ্টিত মাধৱদেৱৰ নামঘোষা ( প্রৱন্ধ)
অসমীয়া আধ্যাত্মিক সাহিত্য সমূহৰ ভিতৰত মাধৱদেৱ প্রণিত নামঘোষা এখন অতি উৎকৃষ্ট গ্র্রন্হ। এই গ্রন্হ খনৰ বহু কেইজন স্বনামধন্য্ পণ্ডিত আৰু টীকাকাৰে ইয়াৰ তাত্ত্বিক বাখ্যা পাঠক সমাজলৈ আগবঢ়াইছে। ইয়াকে কৰোতে, ভক্তপ্রাণ ৰাইজৰ লগতে ৰসগ্রাহী পাঠক সমাজেও ইয়াৰ সাৰসমূহ হৃদয়ংগম কৰাত সুবিধা হৈছে। ভূ-দান আন্দোলনৰ জনক বিনোৱাজীয়ে পদযাত্রা কৰি,১৯৬৫ চনৰ পাঁচ মাৰ্চ তাৰিখে, অসমলৈ আহোতে, " নামঘোষা " খন গভীৰ ভাৱে অধ্যয়ন কৰি, প্রায় পাচঁশ পদ্যৰ সাৰাংশ তেখেতে প্রস্তুত কৰিছিল। এই সাৰাংশ সমূহ , প্রথমে " নামঘোষা সাৰ " নামে প্রকাশিত হৈ উলোৱাৰ পিছত, গুৱাহাটীৰ সৰ্ব্বোদয় প্রকাশন সমিতিয়ে, ১৯৮৫ চনত এই ঘোষাৰ সাৰৰ পৰাই " নামঘোষা - নবনীত ' নামেৰে পুনৰ পাঠক সমাজলৈ উলিয়াই দিয়ে। ধনদা বৰুৱা আৰু লক্ষেশ্বৰ হাজৰিকাই যুটীয়া ভাবে অনুবাদ কৰা এই গ্রন্হ খন অসমীয়া সাহিত্যলৈ অন্যতম সংযোজন বুলিব পাৰি। প্রাৰ্থনা, উপদেশ আৰু মহিমা নামেৰে তিনিটা অধ্যায়ত পৃথকে ভাগ কৰি ৰচনা কৰা, এই গ্রন্হ খনত পৰম শ্রদ্ধা সহকাৰে, প্রাৰ্থনা অধ্যায়ত নিজৰ আলোচনা আৰম্ভ কৰিছে - " ভাৰতৰ প্রত্যেক ভা