ফাগুন

                                          
ফাগুণৰ প্রথম বৰষুণ জাকত মনটো ভিতৰলৈকে তিতি গ’ল
চিলা উৰুৱাই থাকোতে উনমনা মনটোকো
পছোৱাজাকে উৰুৱাই নিলে।

ঢৌ খেলা আকাশৰ তলত
ফাগুণ তই,কেনেকৈযে গুজৰি থাক?

সিদিনা,
পলাশ জোপাইহে ক’লে,
তোৰ অভিমানৰ কথা-

ফাগুণ,
জীৱন থাকে মানে তোক নাপাহৰো দে-
হেঁপাহৰ ঘৰখন পতাৰ সুখ
মাহ-হালধিৰ গোন্ধটোৰ দৰেই মিঠা।


বিদুল বৰুৱা