কবিতা - ৩ ( পঢ়াশালি )

বহুদিনেই হ'ল ঘৰলৈ যোৱা নাই
সেউজীয়াৰ স'তে বহুদিন প্রাণ খুলি কথা পতা নাই।

চিপচিপীয়া বৰষুণত
তিতি-বুৰি
আলিবাটৰ কোবাল পানীত
আজি কত দিন হ'ল
খেলি পোৱা নাই।

পঢ়াশালিৰ চোতালত
নেওঁতা আওৰোৱাৰ দিন
চিলট-পেঞ্চিলৰ কটাকটি,
চেংগুটি-টাংগুটি
আৰু যে কত কি!

তোমাৰ আয়ে দিছিলনে বাৰু
তপতে তপতে ভাতকেইটা?
বন ঢেঁকীয়াৰ শাক
অথবা
কলডিল-পচলাৰ ভজা?
বৰশীত উঠা
নে, জাকৈ-জুলুকিত ধৰা পোৰা মাছ?

ঔ, বগৰী, তেঁতেলীৰ তলত
আমাৰ ল'ৰালিৰ জাক।
ঝাউবন, কঁহুৱাৰ তলে তলে
লুকাভাকু খেলা
নৈত সাঁতুৰি- নাদুৰি বালিচৰত বালিঘৰ সজা
আৰুযে কত কথা!

আনৰ বাৰীৰ সেন্দুৰীয়া আমলৈ
ঘনেপতি কোনে বাৰু দিয়ে চকু?
মৈ-নাঙল-যুঁৱলিৰ স'তে সখি পাতি
পুঠি-ডঁৰিকনাবোৰ কোনে বাৰু খেপিয়াই ধৰে?


বহুদিনেই হ'ল ঘৰলৈ যোৱা নাই
সেউজীয়াৰ স'তে বহুদিন প্রাণ খুলি কথা পতা নাই।