আভিজাত্যৰ ধাৰণা

                                                                                   

অৱশ্যে,এইটো সত্যযে অভিজাত অথবা অভিজাততন্ত্র কোনো নতুন কথা নহয়। সম্ভৱত: গ্রীকসকলৰ দিনৰে পৰা ই এটা কম-বেছি ধৰণে প্রচলিত ধাৰণা। পিচলৈ আমেৰিকাৰ বিশিষ্ট প্রতিভা ৱাছিংটন অথবা জন আদামছৰ দিনটো ইয়াৰ শাসন ব্যৱস্থাত যথেষ্ট প্রভাৱ পৰিছিল।আমাৰ দেশতো তাহানিৰ ৰজা মহাৰাজৰ দিনৰে পৰা আভিজাত্য অথবা অভিজাত শ্রেণীৰ কথা মানুহৰ মুখে মুখে আজি পৰ্যন্ত বাগৰি আহিছে।সাধাৰণ দৃষ্টিত অভিজাত লোক মানেই সৰ্বসাধাৰণ মানুহৰ পৰা আতৰি থকা এক ঐশ্বৰ্য আৰু প্রাচুৰ্যৰে ভৰপৃৰ সমাজৰ পদস্থ,সম্পদশালী লোক। আভিজাত্যৰ নামত লোকসকলে মানুহৰ মাজত এখন অদৃশ্যমান প্রাচীৰৰ সৃষ্টি কৰিব বিচাৰে। যি প্রাচীৰ ভেদ কৰাৰ সাহস সাধাৰণ লোক এজনে সততে কৰিব নোৱাৰে,কৰিবলৈ দিয়া নহয়।মানুহৰ মাজত এডাল বিভেদ ৰেখা এনেদৰেই টনা হয়।

এনেকৈয়ে কিছুসংখ্যক লোকে নিজকে আভিজাত্যৰ শাৰীলৈ নিব বিচাৰে। আভিজাত্যৰ নামত পাশ্চাত্য সভ্যতাৰ কিছুমান নিয়ম ওপৰুৱাকৈ অনুকৰণ কৰে।এনে হৈ পৰিছে যেন,আভিজাত্য মানেই প্রচুৰ আৰ্থিক

স্বচ্চলতা অথবা ৰাজকীয় ভোগ বিলাস। এই স্বচ্চলতা আহৰণ কৰিবলৈকে আমাৰ মানুহৰ মাজত এখন তীব্র প্রতিদণ্ডিতা আৰম্ভ হৈছে।ইয়াৰ বাবেই আজি প্রচুৰ অনিয়ম হৈছে।অভিজাত্যৰ অৰ্হতা আহৰণ কৰিবলৈকে মানুহ আজি ভীষণ স্বাৰ্থপৰ আৰু যান্ত্রিক হৈ পৰিছে।

 আজি মানবীয় প্রমূল্যসমূহৰ অবিহনে আভিজাত্যৰ অভ্যাস কৰিবলৈ ল’লে  এক সামাজিক বিশৃংখলতাই ছানি ধৰিব বুলি তীব্র আশংকা কৰিবলৈ লৈছোঁ।সেয়েহে বৰ্ত্তমানে থকা মানুহৰ আভিজত্যৰ ধাৰণা সলনি হোৱাৰ পোষকতা কৰো।

এই দিশেৰে চাবলৈ গ’লে প্রতিখন দেশৰে আভিজাত্যৰ স্বকীয় বৈশিষ্ট থকা উচিত।কোনো এখন দেশৰ উচ্চসংস্কৃতি পৰম্পৰা সমূহ আভিজাত্যৰ মাপকাঠী হোৱা উচিত।উচ্চ আদৰ্শ সমূহ এজন অভিজাত লোকৰ গুণ হোৱা উচিত।মানুহৰ সন্মানবোধ,মানুহৰ সততা আৰু সংযম,মানুহৰ ধৈৰ্য আৰু সাহস,মানুহৰ ত্যাগ আৰু উদাৰতা প্রভৃতি মানবীয় প্রমূল্যৰ সমৃদ্ধ নৈতিক লোকজন,পৰিয়ালটোক,আভিজাত্যৰ শাৰীত মৰ্যদা সহকাৰে প্রতিষ্ঠিত কৰা উচিত।সংস্কৃতিবান,আত্ম-নিৰ্ভৰশীল মানুহজন নব্য আভিজাত্যৰ প্রতিভূ হোৱা উচিত।সকলো মানুহৰ লক্ষ্য হ’ব লাগিব এই অভিজাত আৰু আভিজাত্য।

  -বিদুল বৰুৱা

টোকা: এই নিবন্ধটো ডিফুৰ পৰা প্রকাশিত ‘পাহাৰীদূত’ কাকতত ১ জুলাই ১৯৯৪ তাৰিখে প্রকাশিত।