জীৱনৰ বাটত

(১)
প্রকৃততে, মুহূৰ্তৰ বাবেও মই কামনা নকৰোঁ আপোনাৰ জীৱনতো এনে এটা সংঘাতময় দিন আহক,যিদিনা আপোনাক অথবা আপোনাৰ পৰিয়ালত নিৰ্দয়ভাৱে কোনো সশস্ত্র শক্তিয়ে তাৎক্ষণিক আঘাত হানক,যি আঘাতে  আপোনাক অথবা আপোনাৰ এক ছন্দোময় গতিশীল জীৱন স্তব্ধ কৰি দিব পাৰে,যি আঘাতে আপোনাৰ চেনেহৰ কোনো আত্মীয়ৰ অকাল বিয়োগ ঘটাব পাৰে। সঁচাকৈয়ে,অসহ্যকৰ আত্মীয়ৰ অকাল বিচ্ছেদৰ যন্ত্রণা। কি নিদাৰুণ সময়। নিষ্ঠুৰ পৃথিবী আৰু নিষ্ঠুৰ মানুহ। সেই অকলশৰীয়া মুহূৰ্তৰ বেলিকাহে আপোনাৰ মনলৈ আহিব;মানুহৰ মৃত্যুৰ দশা। বিপদৰ বন্ধুৰ কথা। মানুহৰ স্বাৰ্থ আৰু চক্রান্তৰ কথা। ব্যক্তিৰ উচটনি আৰু মানুহৰ সীমাহীন আশাৰ কথা।
(২)
অৱশ্যে,ঈশ্বৰৰ অন্ধ ভক্তৰ শাৰীত মই আপোনাক নধৰোঁ।যদিও,ৰহস্যময় প্রকৃতি জগতখনৰ গভীৰতা,শৃংখলা আৰু উদাৰতাৰ মাজলৈ সোমাই যোৱাৰ আপুনি হাবিয়াস কৰিব। আপোনাৰ মনটো ধাৰ্মিক হৈ উঠিব নে নাই মই ক’ব নোৱাৰিম; হ’লেও আপোনাৰ নিজকে এক সৌম্য ভাবনাই যে কেওদিশৰ পৰা ছানি ধৰিব,ই সত্য। হয়তো পৰিয়াল-পৰিজনৰ হিয়াভগা ক্রন্দনে আপোনাৰ সত্তাক উত্তেজিত কৰি তুলিব পাৰে।তথাপি,ক্রুছবিদ্ধি যীশুখ্রীষ্টৰ ছবিখনেই আপোনাক শান্ত কৰি তুলিব।সশ্রদ্ধভাবে আওৰোৱা তেওঁৰ বাণীষাৰেই যেন আপোনাৰ মনলৈ প্রচুৰ ধৈৰ্য আৰু সহনশীলতা কঢ়িয়াই আনিব – ‘I command you to love, one another as much as I love you’
(৩)
মই সহৃদয়তাৰে অনুভব কৰোঁ; আপোনাৰ সেই সংকুল মুহূৰ্তবোৰত পুথি অধ্যয়নৰ উপকাৰিতাৰ কথা বাৰুকৈয়ে উপলব্ধি কৰিব।কিতাপেই আপোনাৰ তেতিয়া দুখৰ দিনৰ বিশ্বাসী বন্ধু বুলি বিবেচিত হ’ব।মহৎ লোকসকলৰ জীৱনী অধ্যয়নে বোধহয় বিপদৰ মাজতো আপোনাৰ মনত এক পৰম সাহস,দৃঢ়তা আৰু আত্মবিশ্বাস জগাই তুলিব।প্রকৃতি জগতখনে যেন আপোনাক কাণে কাণে কৈ যাব-‘ভীতি-বিহ্বলতা নহয়,সংযমী মানুহৰ দৰে কাম কৰা। সত্যৰ পক্ষে বিবেকেৰে পৰিচালিত হোৱা।’ আনৰ সৈতে দুখৰ ৰিজনি,অহিংসা আৰু ক্ষমাৰ নীতিয়েহে আপোনাক সেই দুখৰ দিনতো অন্তত: মানুহ হৈ থাকিবলৈ প্রেৰণা দিব। এক কৰ্তব্য আৰু দায়িত্ববোধৰ চেতনাই আপোনাক সত’তে সক্রিয় কৰি ৰখাত সহায় কৰিব।
টোকা: এই নিবন্ধটো ‘আমাৰ অসম’ কাকতৰ সম্পাদকীয় পৃষ্ঠাত ২৬ অক্টোবৰ ২০০৫ তাৰিখে প্রকাশিত।
                                                                           -বিদুল বৰুৱা