কবিতা - ৫ ( কেতিয়াবা কথাবোৰ নোকোৱাকৈয়ে )

 কেতিয়াবা কথাবোৰ নোকোৱাকৈয়ে

নোকোৱাকৈয়ে হেনো

কেতিয়াবা কথা ক'ব পাৰি

কুটৰি কুটৰি মানুহৰ সিৰাই সিৰাই

সোমাব পাৰি

যেনেকৈ হৃদয়ৰ দাপোণেৰে

মনৰ বতৰা ল'ব পাৰি

নোকোৱাকৈয়ে হেনো

কিছুমান কথা পাতিব পাৰি

কথাৰ গহ্বৰত সোমাব পাৰি

বুজা - নুবুজা ভাবেৰে

অলপ হাঁহিব পাৰি

যেনেকৈ বেলি চাই

জুখিব পাৰি সময়

নোকোৱাকৈয়ে হেনো

উমানতে কিছুমান কথা ধৰিব পাৰি

ঠাৰে-চিঁয়াৰে

পাগুলি থাকিব পাৰি, কিছুমান কথা

আকশে বতাহে সিঁচৰতি কৰিব পাৰি

কথাৰ লহৰ-

বজাই তুলিব পাৰি

আলফুলে বুকুত এটা সপোনৰ সুৰ

বোৱাই আনিব পাৰি

জিৰ জিৰ-

এজাক উমাল বৰষুণ

কোনেও জনা -নজনাকৈ

কোনেও দেখা- নেদেখাকৈ

কোনেও কাকো নোকোৱাকৈ

( এই কৱিতাটো যোৱা ২৬ মাৰ্চ,২০১২ তাৰিখে "সাদিন" কাকতত প্রকাশ পাইছে।)